سازمان ها در تفکر سیستمی به مانند سیستم هایی هستند که در دل یک مجموعه محیطی بزرگتر قرار دارند. هر سیتم شامل ورودی، خروجی، پردازش و بازخورد است. از همین روی داشتن تفکر سیستمی برای یک مدیر بسیار حائز اهمیّت است.  به کمک یک نظارت دقیق اگر خروجی ما از خروجی مورد نظرمان فاصله کم و بیش چشم‌گیری داشت، با استفاده از بازخورد، ورودی را تغییر داده و برنامه ریزی مجدد می کنیم. تفکّر سیستمی مبتنی بر نوعی کلّی‌نگری است که با تحلیل، قابل درک نیست. بدین جهت در این دوره سعی بر آن است که به مدیران در داشتن تفکر سیستمی کمک شود تا در پایان دوره قادر باشند ساختار، الگوها و وقایع را در پیوند با یکدیگر مورد بررسی قرار دهند و تنها به مشاهده اکتفا نکنند. همچنین هدف این دوره کمک به مخاطبان خود در تحلیل مسایل عموماً پیچیده به روشی کارا و اثربخش است.

براساس دیدگاه عقلایی، بیشتر برنامه‏ریزی‏ها دارای شکل «آرمان‏ها و اهداف، طرح‏ها و اقدامات، و منابع مورد نیاز» می‌باشند. در این نوع از برنامه‏ریزی‏ها، ابتدا آرمان‏ها و اهداف تبیین شده، سپس طرح‏ها و اقدامات لازم تعیین گردیده و در نهایت منابع مورد نیاز برای انجام آنها برآورد می‌گردند. با توجه به اینکه در شرایط حاضر،پدیده‏ها درگیر تغییرات پر شتاب شرایط محیطی از قبیل تغییر شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تکنولوژیکی و زیست‏محیطی هستند، لاجرم این تغییر شرایط بر آرمان‏ها و اهداف برنامه‏ریزی تاثیر گذاشته و در نهایت باعث تغییر برنامه می‌گردند. با توجه به این که برنامه‏ریزی در شکل عقلایی فوق، ظرفیت و توانایی مقابله با چنین تغییراتی را نداشته و منجر به شکست می‌گردد، تفکر جدیدی مبتنی بر لزوم تطابق با تغییرات محیطی و تغییر جهت حرکت رویدادها رشد یافت که زمینه‌ساز ابداع برنامه‏ریزی راهبردی شد. براین اساس، در دوره حاضر به تشریح مفاهیم و مبانی برنامه‏ریزی راهبردیپرداخته خواهد شد و نیز اقدامات وفعالیت‏های لازم در راستای تدوین برنامه راهبردی، برای مخاطبان و شرکت‏کنندگان در دوره آموزش داده می‏شود.

کاربرد سیستماتیک سیاست‌های مدیریتی، رویه‌ها و فرایندهای مربوط به فعالیت‌های تحلیل، ارزیابی و کنترل ریسک می‌باشد. مدیریت ریسک عبارت از فرایند مستندسازی تصمیمات نهایی اتخاذ شده و شناسایی و به‌کارگیری معیارهایی است که می‌توان از آن‌ها جهت رساندن ریسک تا سطحی قابل قبول استفاده کرد. مدیریت ریسک سازمانی، سازمانها را قادر می سازد تا با کاهش هزینه های مستقیم و غیر مستقیم ناشی از شرایط بحران مالی، از ورشکستگی شرکت ها جلوگیری و فرایند تصمیم گیری برای انتخاب بهترین فرصت های سرمایه گذاری را بهبود بخشد. از همین رو،  این دوره تلاش می کند که مخاطبان خود را با ریسکهای محیطی و داخلی سازمان،  چگونگی مقابله با این ریسکها و  به طور کلی نحوه مدیریت و کاهش ریسک سازمانی آشنا نماید.

مدیریت زنجیره تأمین دربرگیرنده تمامی جابجایی‌ها و ذخیره مواد اولیه، موجودی در حین کار و محصول تمام شده از نقطه شروع اولیه تا نقطه پایان مصرف می‌باشد. یکی از چالش‌های مهم مدیریتی در این زمینه، در رابطه با هماهنگ‌سازی جریان مواد بین چندین سازمان و در درون هر سازمان است. به منظور نیل به این مهم، نیازمند استفاده از تکنولوژی‌ها و ابزارهایی جهت ردگیری مواد در مسیر طی شده از مبدأ به مقصد و ثبت اطلاعات در هر مرحله می‌باشد. در دهه ۸۰ میلادی با افزایش تنوع در الگوهای مورد انتظار مشتریان، سازمان‌ها به‌طور فزاینده‌ای به افزایش انعطاف‌پذیری در خطوط تولید و توسعه محصولات جدید برای ارضای نیازهای مشتریان علاقمند شدند. در دهه ۹۰ میلادی به همراه بهبود در فرایندهای تولید و بکارگیری الگوهای مهندسی مجدد، مدیران بسیاری از صنایع دریافتند که برای ادامه حضور در بازار تنها بهبود فرایندهای داخلی و انعطاف‌پذیری در توانایی‌های شرکت کافی نیست بلکه تأمین کنندگان قطعات و مواد نیز باید موادی با بهترین کیفیت و کمترین هزینه تولید کنند. توزیع کنندگان محصولات نیز باید ارتباط نزدیکی با سیاست‌های توسعه بازار تولیدکننده داشته باشند. با چنین نگرشی، رویکردهای زنجیره تأمین و مدیریت آن پا به عرصه وجود نهاد. با عنایت به مطالب مطرح شده، هدف این دوره افزایش شناخت و آگاهی مخاطبان دوره با اصول اساسی و اولیه مدیریت زنجیره تأمین ، فرایندها و مدلهای عملیاتی بهبود عملکرد سازمان و نیز کمک به موفقیت مالی شرکتها است.